Chapter III - What About Love

Austin Mahone - What About Love

Ten rozdział dedykuję anonimkowi (ZoZoL)

W poprzednim rozdziale…

-Tak, nie chcę… - burknęłam. Ale ten gość działa mi na nerwy. On chyba doskonale bawił się moim kosztem… Podparł głowę na ręce i uśmiechnął się.

-Co zamierzasz z tym zrobić?

-Nie wiem… Może zacznę się uczyć – powiedziałam obojętnie. Mam gdzieś tego gościa. Cholera jasna co on się mnie tak uczepił?

-Może? Słuchaj mam dla ciebie propozycję – powiedział a mnie zatkało. Propozycję?

*Oczami Laury*

- Propozycję? – wyjąkałam.

- Nie bój się to nic niestosownego – zaśmiał się. Dziwne, ale dosłownie czytałam mi w myślach. – Interesowały by cię korepetycje?

- Ale, że z panem? – zapytałam patrząc na swojego młodego nauczyciela.

- Nie chciałbym być niegrzeczny i odpowiedzieć ze Świętym Mikołajem, więc zwyczajnie przytaknę – uśmiechnęłam się. Korepetycje? Tylko ja i mój nauczyciel. Niezbyt m się to podoba, ale cóż.

- Ile pan bierze?

- Słucham? – zapytał zdziwiony.

- Ile pan bierze? – powtórzyłam zdając sobie sprawę z tego co powiedziałam. Dziwnie zabrzmiało… - Za korepetycje – dodałam szybko.

- Nie biorę.

- Będzie mi pan poświęcał czas po godzinach za darmo. Nie, dziękuję. Głupio bym się czuła. Porozmawiam z rodzicami i uzgodnimy cenę. Kiedy ma pan czas.

- W środy o 16 ci pasuje?

- Tak, akurat wtedy mam wolne. Będziemy się uczyć w szkole?

- Nie chcę wyjść na zboczeńca czy coś… - zrobił speszoną minę. – Ale mogłabyś przychodzić do mnie. Dwie godziny w tygodniu? Może jeszcze w piątki? Nie chcemy sobie zabierać zbyt dużo czasu, ale po prostu tak będzie dla ciebie korzystniej. Dwie tu i dwie tu, bo masz sporo do nadrobienia a kiedy oceny ci się poprawią z czterech zrobimy dwie. Co ty na to? – zapytał a po chwili zadzwonił dzwonek.

- Oh… Tak, w porządku.

- Tu masz mój adres. Zaczniemy od piątku, bo dziś muszę jeszcze coś zrobić – podał mi karteczkę a ja złapałam ją w rękę i wybełkotałam.

- Dziękuję.

- Zmykaj na lekcje – uśmiechnął się i zamknął dziennik. Nie mówiąc nic więcej wyprułam z klasy jak torpeda. Pobiegłam szybko na angielski. Wpadłam do klasy i oczywiście musiałam się tłumaczyć.

- Ooo… Panna Marano. Ma pani jakieś sensowne wytłumaczenie, za pani spóźnienie? – zapytał dyrektor Castel.

- Byłam u pana od historii – odpowiedziałam. Jego uśmiech zbladł. Ha!

- Usiądź obok pana Densona – polecił a ja uśmiechnęłam się do Adriana. Rzuciłam torbę i usiadłam na krześle obok nastolatka.

- Już z nim lepiej? – szepnął niesłyszalnie.

- O wiele – odszepnęłam. Brunet posłał mi nieziemsko piękny uśmiech a ja wyjęłam podręcznik, zeszyt i długopis i zaczęłam słuchać tego co mówił dyrek…

Angielski był ostatnią lekcją. Seth też już skończył. Razem pojechaliśmy do studia.

- Szczęścia, skarbie – powiedział szatyn całując mnie w policzek. Przypomniałam sobie słowa Logana.

- Seth… Jest coś co muszę ci powiedzieć… - zaczęłam powoli.

- Seth! Pan Bolt już jest! Przygotuj się! – krzyknęła Denica.
- Później mi powiesz, kochanie. Muszę lecieć. Trzymaj kciuki. – I tyle go widziałam.

- Uważaj na siebie. – mruknęłam pod nosem. Smętnie powłócząc nogami poszłam do studia A oddalonego trochę od studia D. Od razu napadli na mnie stylistka i fryzjer.

- Nareszcie, Laurita! – zaśmiał się Paolo. – Pięknie wyglądasz kochana, ale ja muszę się tobą zająć – powiedział całując mnie w oba policzki.

- Witaj Paolo. Greto – przywitałam fryzjera i stylistkę.

- Chodź, Laura. Najpierw na mycie – zarządził Paolo. – Dziś zajmie się tobą Tally. – Uśmiechnęłam się, bo bardzo lubiłam Tally. Blondynka przywitała się ze mną i zaczęłyśmy rozmawiać…

Potem zajęła się mną Darlene. Wybrała mi pół prześwitującą sukienkę z tiulowym trenem i cekinami oraz szpilki.

- Nudno tu jakoś. Włączę coś – powiedziała Darlene i po chwili w całym studio rozbrzmiewała piosenka Alexandry Stan All my people, a leciało to tak:

Sometimes I feel you on my body

You make my head spin

It’s like somebody got inside me

Dancing under my skin

All my people

All my people

Know everything about you

But all my people

All my people

Didn’t know that I mean to you

I think this virus got my baby

I need a doctor for my baby

He’s gon bad he’s gon bad he’s gon bad he’s gon bad

[…]

Im watching you dancing

Im out of control

Cause I see right through me

He’s staring into my soul

[…]

All my people

All my people

Know everything about you

But all my people

All my people

Didn’t know that I mean to you

Śpiewałam razem z Darlene a wszyscy w studio patrzyli na nasze wygłupy. Potem również i pan Bolton wszedł do niego a mi i Darlene opadła szczęka. Mężczyzna zaklaskał w dłonie. – Chciałbym, żeby reszta personelu wróciła do pracy.  – jak na zawołanie wszyscy znów zaczęli rozmawiać i wrócili do swoich obowiązków. – To co panno Marano? Gotowa na sesję? Idziemy do studia A – zarządził. Rozszerzyłam źrenice ścisnęłam nerwowo dłonie. 

- Jak to?

- Będziesz miała sesję z Sethem i chłopakami. Oni jeszcze nie wiedzą, ale się dowiedzą – uśmiechnął się. – Taka mała niespodzianka. Trochę się nam zejdzie, bo późno przyjechaliście, ale będzie okej – uśmiechnęłam się. To cudowna niespodzianka! Przeszliśmy ten kawałek, tylko ja i pan Bolton bo reszta nie musiała tam iść. Wszyscy specjaliści byli już w środku. Modelami, z którymi tym razem miałam pracować byli Seth i jego koledzy.

- Laura, mam nadzieję, że znasz chłopaków. Ale na wszelki wypadek… To Seth, Landon, Denis i Logan – powiedział a ja popatrzyłam na wszystkich po kolei. Seth puścił mi oczko a Landon i Denis kiwnęli głowami. Kiedy popatrzyłam na czwartego zatkało mnie. O mój boże… Logan. Popatrzyłam na niego zdziwiona z otwartymi ustami. Miał spokojny wyraz twarzy jednak wiedziałam, że cieszy się z mojej reakcji. Miał na sobie czarne przetarte rurki, białą koszulkę i skórzaną kurtkę. Seth i jego koledzy z resztą też. Po chwili przymruża oczy z zaciekawieniem i wpatruje się we mnie z aroganckim uśmiechem.

- Hmm… Tak, znam chłopaków – wymamrotałam. Kładę jedną rękę na biodrze a w drugiej ściskam torebkę. Jestem wściekła. Jak oni mogli pozwolić mi i Loganowi przebywać w jednym studio? Ja to go rozerwę żywcem! Abo nie. Najpierw zabiję, potem rozerwę. Macie może jakiś kij? Może być basketballowy!

- Okej, kochani. To najpierw was ustawimy, potem cykniemy kilka fotek próbnie. Jak się nam spodobają to zaczynamy – powiedział pan Bolton. Zaczęli nas przestawiać, ustawiać i robić różne inne rzeczy. Potem „pyknęli” nam kilka zdjęć oddzielnie. Potem zaczęli mnie ustawiać z każdym z osobna. Z Landonem było na luzie, z Denisem zabawnie. Z Sethem i Loganem okropnie…  Spięłam się przy tym ostatnim. Nie wiedziałam, że jest modelem. Nie wiedziałam co może zrobić, będąc w jednym studio ze mną i Sethem. Najpierw kilka zdjęć z Landonem. Rzucanie się poduszkami. Taniec na stole. Te propozycje zdjęć mnie zdziwiły. Bałam się co będzie dalej. Z Denisem mieliśmy udawać zakochanych w sobie przyjaciół. Pierwszy raz w czymś takim brałam udział. Mieliśmy się nie dotykać tylko „utrzymywać kontakt wzrokowy, pełen ognia i namiętności” jak to określiła Natalie. Kiedy patrzyłam Denisowi w oczy cały czas oboje się śmialiśmy, i pan Bolton cały czas nas opieprzał. Kiedy pozowałam z Sethem czułam się najlepiej, bo wiedziałam, że nie muszę się spinać. Znałam jego ciało lepiej niż on. Poza tym dali nam arcy łatwe zadanie jak na nas.

- Laura, ooo.. Świetnie. Tak. Tak jest dobrze… Mamy to! – krzyczy z tryumfem Ashton Macer, najlepszy fotograf w tym mieście. Seth puszcza mnie a ja czuję ulgę, jednak to uczucie nie trwa długo, bo czas na najgorsze.

Logan.

- Okej, skarbie – mówi do mnie Darlene, poruszając znacząco brwiami i macha głową w stronę szatyna. Zagryzam nerwowo wargę. – Dla was mamy coś specjalnego. – Mruga do Kyle’a, drugiego stylisty a on mówi coś do Logana. Szatyn rzuca mi jedno spojrzenie spod rzęs i odchodzi za stylistą. Nawet od tyłu wygląda nieziemsko…

Ej! Opanuj swoje zboczone myśli! – krzyczy moja podświadomość. Odwracam się i idę za Darlene.

~*~

Zabić zanim złoży jaja… Wściekam się klnąc soczyście pod nosem. Najpierw kazali mi pozować w kusej kiecce, okej to jeszcze, jeszcze, potem w bikini i oplatać się wokół ciała chłopaka, ale… nago?!

Po krótce było to tak…

Darlene zaprowadziła mnie do jednej z garderób. Dała mi krótką, czerwoną sukienkę i czarne szpilki. Trochę dziwne, ale zrobiłam zdziwioną minę i szybko się przebrałam. Sukienka była trochę wyzywająca i odsłania sporą część moich piersi, co zazwyczaj zakrywam, gdyż takie ubrania mi się nie podobają, są jak mówiłam zbyt… wyzywające. Moje policzki pąsowieją, gdy myślę o tym, że Logan mnie w niej zobaczy. Makijażystka, Sophia robi mi makijaż. Bordowe cienie, sporo kredki, tusz i czerwona szminka. Włosy upina mi Franco, zwinnie i szybko. Elegancki kok na czubku mjej głowy wygląda ślicznie, pasemka włosów okalają moją twarz.

- Laura, masz dwie minuty i lecimy z sesją. To dopiero początek – mówi zdyszany Kyle. To dopiero początek? Krzywię się. Ta część sesji będzie prawdziwą udręką. Ja to wiem. Patrzę w swoje odbicie i głęboko oddycham. Sprawię, że oszaleje a ja nie dam mu tej satysfakcji. Zatrzaskuję wieko puderniczki i wstaję. Czekaj skarbie już ja ci dam szkołę! Wchodzę pewnym krokiem do studia. Dziwnym trafem spojrzenia wszystkich zwróciły się ku drzwiom. Seth nie miał zadowolonej miny, Logan wręcz przeciwnie. Robię dobrą minę do złej gry i przechodzę koło Logana, w stronę fotografa.

- Ashton możemy zaczynać? – pytam opierając ręce na biodrach. Mężczyzna lustruje mnie wzrokiem.

- Tak. Shailene! – woła, a koło nas w ciągu sekundy pojawia się wysoka brunetka w czarnej ołówkowej spódnicy i kremowej bluzce oraz szarej garsonce i neonowych szpilkach. Wygląda dziwnie w takim miksie kolorów, ale przecież ja stoję pół naga, więc nie będę się czepiać. Czuję spojrzenie na swoim tyłku. I to nie jedno. Odwracam się i spotykam się ze spojrzeniami Setha, Kyle’a który szybko odwraca wzrok i Logana. Utrzymuję krótki kontakt wzrokowy z Loganem i ignorując go podchodzę do Setha.

- Co robisz po sesji? – pyta.

- Hmm… - udaję, że się zastanawiam. – U ciebie? – pytam zagryzając wargę i kładąc palec na jego klatce piersiowej.

- Raczej nie u ciebie. Za dużo ludzi – śmieje się.

- Do rozmawiania? – drażnię się z nim. Kręcił głową z rozbawieniem.

- Do czegoś innego. – Ten jego arogancki uśmiech mówi wszystko. Szczypie mnie w tyłek.

- Nie przy ludziach, Seth – ganię chłopaka, zarzucając mu ręce na szyję.

- Okej, koniec tych romansów. Bierzemy się do roboty – krzyczy przez megafon Ashton. Seth przewraca oczami, a ja śmieję się. Po dłuższym czasie ja i Logan już stoimy przed obiektywem. Światła są bardzo jasne. Ale ja nie widzę nikogo poza nim. Oplata mnie ciasno w tali a ja trzymam go za szyję.

- Nie mogę się doczekać aż się rozbierzesz, skarbie – szepcze niezauważalnie poruszając ustami. Marszczę brwi. Nie mam pojęcia o co mu chodzi.

- Nie robię tego dla przyjemności, to dla sesji.

- Tak? A ostatnim razem byłaś taka chętna do rozbierania się przede mną. Sama to robiłaś i nie było to dla sesji.

- Ile razy jeszcze mi to wypomnisz? Byłam pijana…

- Ej! Dzieciaki, skupcie się! Pogadacie sobie przy herbacie z angielską królową, później! – drze się na nas pan Bolton.

- Przepraszamy.– mówimy w tej samej chwili odrywając się od siebie.

- Dobra – mówi uspokajając się. – Wracajmy do pracy, bo czas to pieniądz. – Ja i Logan wracamy do tej samej pozy. Przez resztę sesji się nie odzywamy. Czas na zmianę ubrania. Już wiem o co chodziło Loganowi. Bikini. Jest wiosna i za zimno na takie stroje, ale w końcu studio jest klimatyzowane. Założyłam cienki, szary szlafrok do połowy uda na niebieskie bikini i zawiązałam go.

- Pięć minut, Laura.

- Dzięki! – Założyłam czarne balerinki i powoli wyszłam z garderoby. Logan znów był szybszy. Stał obok pana Boltona i przewracając oczami udawał, że słucha tego co mówi.

- Laura. Chodź na chwilę – przywołał mnie gestem mężczyzna. Podeszłam do niego a on objął mnie i Logana ramionami. – Słuchajcie. Waszą sesję postanowiliśmy przeciągnąć trochę dłużej. Dziewięć tygodni. Madryt, Rzym, Londyn, Barcelona, Genua, Helsinki, Rejkiawik. Najróżniejsze miejsca, tematyka, cel. Za tydzień wyjeżdżamy – ogłosił.

- Ale ja nie mogę. Mam się poprawić z historii i biologii inaczej nici z tego – mówię.

- Nie możemy przeciągać. Mamy to zrobić w krótszym czasie. Możemy pracować w szybszym tempie, ale mało czasu wam zostanie na odpoczynek. Hmm… Pięć tygodni. Tylko Europa Południowa. Wyjeżdżamy za dwa tygodnie. Inaczej się nie da. Zamiast latać po klubach zajmijcie się czymś pożytecznym… Poczytajcie sobie. – Wzruszył ramionami.

- Co? – wydałam z siebie cichy jęk.

- Pięć tygodni – powiedział Logan bezgłośnie znacząco na mnie patrząc.

- Wybij to sobie z głowy – warknęłam.

- Laura, Logan! Na miejsca – rozkazała Andrea. Kiwnęliśmy głowami.

- Nie! Nie zrobię tego! – zbulwersowałam się kiedy Ashton powiedział co mamy zrobić.

- Laura, nie dramatyzuj… - powiedział uspakajająco Seth.

- Ja wcale nie dramatyzuję! – zdenerwowałam się. Nawet mój własny chłopak mnie nie rozumie.

- Dramatyzujesz. To tylko zdjęcia. Logan jakoś też musiałby to robić i on nie zachowuje się jak dziecko. To wasza praca, a jak ktoś stroi takie fochy to nie pracuje się z nim łatwo. – westchnął Ashton.

- Ja sobie tego nie życzę… Takie zdjęcia to przegięcie.

- To sesja zdjęciowa, nie koncert życzeń panno Marano – rzekł ostro pan Bolton. – To nie jest jakiś film pornograficzny, tylko sesja zdjęciowa. Co takiego pani widzi w tym, że się pani tak sprzeciwia?

Loganowi to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie a jeszcze lepiej by było jakby po tej sesji jeszcze daliby mu pozwolenie, żeby mnie przeleciał! Ugh… Podniosłam głowę i westchnęłam dramatycznie. Zdjęłam szlafrok i zostałam w samym bikini.

- Zróbmy to szybko – powiedziałam, a reszta ekipy się uśmiechnęła. Wszyscy zaczęli nas znów ustawiać i tak dalej… Teraz jak w samym bikini, a on w obcisłych dżinsach i bez koszulki. Ma bardzo ładnie zaznaczone mięśnie na brzuchu. Nie żebym patrzyła czy coś…  Jesteśmy w bardzo dziwnie… bliskiej pozie. Trzyma mnie na rękach. Zaciska palce na moich udach a ja trzymam go za szyję i patrzę mu w oczy. Cudownie… Tak, poczujcie ten sarkazm…

- Sesję dokończymy w sobotę. A ten wyjazd. Lipa. Mamy trzy tygodnie na to wszystko. Nie wiem czy się wyrobimy, a nawet czy wogóle się to uda. Pewnie będzie trzeba zostać w Europie Południowej, nic poza tym – wzdycha pan Bolton. – A najlepsze jest to, że dopiero na ferie wiosenne możemy wyjechać. Kurwa – zaklął. Uśmiechnęłam się, ale mój uśmiech zbladł kiedy powiedział. – Seth, Landon i Denis - Europa Północna, a Laura i Logan - Południowa. Jakieś pytania? – Denis otwierał usta, żeby coś powiedzieć, ale przerwał mu Bolton – świetnie, czyli możecie już iść. Laura, Seth i Logan widzimy się w sobotę. – Odszedł, szybkim i pewnym krokiem. Logan zmarszczył brwi jakby nad czymś mocno myślał i założył ręce na biodrach. Seth zaczął miażdżyć go spojrzeniem. A ja przypomniawszy sobie, że mam na sobie tylko bikini powiedziałam do Setha.

- Idę się przebrać. Widzimy się za dwadzieścia minut przy samochodzie. – cmoknęłam go w policzek. – Cześć chłopaki – powiedziałam całując w policzki Denisa i Landona. Podeszłam do Logana i musnęłam ustami jego policzek. – Pa – szepnęłam zmysłowo dotykając palcem jego ramienia. Zostawiłam go w kompletnym osłupieniu i odeszłam zadowolona do garderoby nucąc:

I think this virus got my baby 

I need a doctor for my baby  

He’s gon bad, he’s gon bad                                                                                                

He’s gon ba, he’s gon bad

Uśmiecham się lekko i wchodzę do swojego „pokoju”. To moja osobista garderoba i drugi dom… Często tu bywam. Biorę swoje ubrania i chowam się za kotarę w „przebieralni”. Szybko zakładam bieliznę zamiast bikini i ubieram jasne, „sprane” dżinsy oraz fioletową bokserkę. Po chwili ktoś puka do moich drzwi.

- Proszę – mówię wychodząc z przebieralni. W drzwiach pojawia się Nigel. Jeden z modeli, z którymi wcześniej pracowałam i mój przyjaciel. – O, hej Ni.

- Cześć, Laura. – Uśmiecha się a ja odwzajemniam gest. – Bolton poprosił mnie, żebym cię zawołał. Coś jeszcze chce. – wzruszył ramionami. Założyłam bluzę.

- Okej, dzięki Nigel – powiedziałam. – A tak w ogóle co u ciebie?

- Ostatnio ja i Denica mamy kryzys, ale jest nawet dobrze – rzucił lekko jakby mówił o słonecznej pogodzie.

- Ty i Den kryzys? Przecież zawsze się dogadywaliście…

- Zawsze… - powtórzył jakby z namysłem. – Hmm… Jak widać już nie. Zastanawiam się czy z nią nie zerwać. Chyba już nic do niej nie czuję, a poza tym ja chyba… 

~*~

Postanowiłam, że wstawię rozdział dla was :) Poruszyły mnie niektóre komentarze, ale zrozumcie, że komentarze są dla mnie ważne... ^^ Mam nadzieję, że zrozumieliście przekaz i zostawicie komentarze... Idę grać na playstation z dziećmi :D Kocham i czekam na komentarze :*